Eind januari ondertekende Daniël Hakelbracht, Algemeen Secretaris van IPCO, de overkoepelende organisatie van de Scholen met de Bijbel in Vlaanderen, een samenwerkingsovereenkomst met het Katholiek Onderwijs Vlaanderen (KOV). Een op het eerste gezicht opmerkelijke stap, waarover De Standaard berichtte en ook de aandacht trok van het Nederlands Dagblad. Die krant publiceerde een artikel onder de titel ‘Protestanten in netwerk katholieken’. De indruk werd al snel gewekt dat de Scholen met de Bijbel waren opgegaan in het katholiek onderwijs – een impressie die niet juist is.

Waarmee associëren we de naam Maximiliaan? In de eerste plaats Maximiliaan van Oostenrijk, die eind 15de, begin 16de eeuw machthebber was over de Nederlanden en – voor hem wellicht belangrijker – keizer was over het Heilige Roomse Rijk. Ten tweede is er het Brusselse Maximilaanpark dat de laatset jaren regelmatig in het nieuws kwam in het kader van de vluchtelingencrisis. Pieterjan Boom verhuisde met zijn vrouw Febe naar Brussel-Noord, waar hij in de omgeving van het park een appartementje vond. De keuze om daar te gaan wonen was bewust: het was de ideale locatie met het oog op de hulpverlening aan vluchtelingen. Pieterjan is verantwoordelijk voor het werk van ‘Open Deur’, een vzw die vanuit de Brusselse Bethelkerk werd opgestart om iets te betekenen voor de migranten die in Brussel aankomen – op doortocht of om er zich te vestigen.

De Bethelkerk bevindt zich in een multiculturele wijk van Schaarbeek, waar veel armoede heerst (we schreven er over in de vorige InterCom). Het verlangen van de christenen daar om iets voor de omgeving te betekenen, resulteerde een jaar of tien, elf geleden in het uitnodigen van mensen uit de wijk voor een maaltijd op vrijdagavond/ Er werden taallessen en huiswerkklassen georganiseerd en wie het nodig had, kon kleding komen uitzoeken. Door de jaren groeide het werk, en de vluchtelingencrisis (met onder andere de enorme toestroom van migranten in het nabijgelegen Maximiliaanpark) zorgde voor een extra ‘boost’. Pieterjan heeft er inmiddels zijn handen aan vol. Het bezoekersaantal op de activiteiten op vrijdagavond liep snel op tot meer dan honderd en ook nu zitten er dan meestal meer mensen in de kerk dan op zondagmorgen …

Sterke stijging van Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse christenen in België

Het is bekend dat de laatste decennia de Rooms-Katholieke Kerk in Vlaanderen steeds opnieuw geconfronteerd wordt met een leegloop waardoor het gemiddeld aantal kerkbezoekers tot een historisch dieptepunt gedaald is. Wat minder bekend is, dat er in Vlaanderen intussen 51 groepen van buitenlandse katholieken zijn. Sinds 2004 zijn er 19 van die nieuwe anderstalige gemeenschappen bij gekomen zijn. Het gaat dan in de eerste plaats over Oost-Europeanen – de uitbreiding van de Europese Unie heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat er veel Polen naar landen als België gekomen zijn – maar ook over Latijns-Amerikanen en Afrikanen.

Mark Buyse van de Bisschoppelijke Commissie Pro Migrantibus verklaarde aan vrtnws.be: “Religie is de hoofdfactor waardoor die groepen zich gevormd hebben, maar het is ook een manier om zich te integreren. Zo vinden ze er vaak steun en een netwerk bij land- en geloofsgenoten. Maar hun zichtbaarheid in onze kerken is ook groter geworden omdat geloofsgenoten die in verschillende provincies wonen zich vaak in één kerk verenigen door de toegenomen mobiliteit en omdat er almaar minder autochtone Belgen naar de mis gaan”.

Is het leven van een christen altijd vrolijk? Moet een samenkomst altijd een ‘goed nieuws show’ zijn? Mogen we in de eredienst zingen over de donkere dagen in ons leven, horen we preken over het lijden dat ons allemaal treft of kan treffen? Welke rol spelen emoties in onze diensten?

De Evangelische Theologische faculteit in Leuven organiseert een studiedag over het omgaan met gebrokenheid in de samenkomsten. Spreker is dr. Léon van Ommen. “Samen bespreken we hoe we lijden en gebrokenheid een plaats kunnen geven in de eredienst. God nodigt ons uit voor een ontmoeting waarin we alles wat ons bezighoudt voor Zijn aangezicht mogen brengen.

Het is altijd een uitdaging om de oude boodschap van de Bijbel concreet te maken in de wereld van vandaag. Wat heeft een verhaal van duizenden jaren voor Christus nog te vertellen in de 21ste eeuw? De komende Vrouwenontmoetingsdag (21 april in Hasselt) staat stil bij de oudste geschiedenis uit Gods Woord, onder het thema ‘Eva@e-va’. We hadden een gesprek met Esther Lukasse, die de toespraken zal verzorgen en die stilstaat bij de specifieke rol die christenvrouwen vandaag de dag kunnen vervullen. Ze is al een hele tijd bezig met de voorbereiding van de boodschap …

“Afgelopen zomer heb ik echt gebruikt om na te denken en te bidden over wat ik ging zeggen op de Vrouwenontmoetingsdag. Het publiek van de dag is heel uiteenlopend, zowel wat leeftijd als achtergrond betreft. Ik vroeg me dus af wat een onderwerp zou zijn dat voor iedereen interessant is. Ik moest denken aan het idee van de hedendaagse christenvrouw. De situatie van 2018 is heel anders dan die van een generatie geleden. Er verandert veel en dat heeft mij doen denken: hoe heeft God nu eigenlijk de vrouw geschapen? Het gaat dus over Eva – de start – maar ook over het huidige e-tijdperk”.

Eva is natuurlijk een logische start als het gaat over de geschiedenis van de mensheid, maar was het – om het wat cru te zeggen – ook niet Eva waardoor alles is misgegaan op aarde?

Bij zending denk je niet gelijk aan België. Toch is daar juist de nood heel hoog. Dat laat Kurt Maeyens van de Belgische Evangelische Zending (BEZ) weten. Nog niet één procent van de Belgen is evangelisch protestant, terwijl 17 procent zichzelf als praktiserend katholiek beschouwd.

De visie van de BEZ is om iedereen in België met het Goede Nieuws te bereiken. Dat door het evangelie te brengen aan alle generaties en bevolkingsgroepen, gemeentes te stichten in iedere stad en dorp en de evangelische gemeenschap te inspireren.

Ontvang het gratis boekje #Pray4Belgium!

 

“Zending in België is noodzakelijk, omdat dus nog niet één procent van de Belgische bevolking wedergeboren is,” zo valt directeur Maeyens van de BEZ met de deur in huis. Hoe dat mogelijk is, wijt hij onder meer aan de katholieke traditie en geschiedenis van het land. “Vanuit deze traditie en geschiedenis kenden mensen geen persoonlijke relatie met God. Door goede werken hoopten ze in de hemel te komen. De Bijbel was tot 1960 zelfs een ‘verboden boek’ voor leken. Ofwel, niet toegankelijk voor gewone mensen. Het werd in ieder geval sterk afgeraden om er zelf in te gaan wroeten.