Benieuwd naar de geschiedenis van de EAV, bekijk dit filmpje.

(en zoekt podia)

De Nederlandse organisatie Dimensions wil over het evangelie van Jezus Christus vertellen door zang, dans en theater. Kinderen en jongeren krijgen de kans om hun talenten op dat vlak te ontwikkelen. Ze krijgen training en gaan op tournee. Deze zomer komt Dimensions ook naar Vlaanderen. Dimensions is daarom op zoek naar plaatsen waar er optredens gegeven kunnen worden.
Als een groep ergens op bezoek komt, betekent dit dat de jongeren in de loop van de namiddag neerstrijken, het materiaal uitladen en opzetten en 's avonds een concert geven. Daqarna gaan ze naar gastgezinnen om de volgende dag verder te trekken.

Wie een concert wil organiseren, kan een beroep op Dimensions doen op 23, 24, 25 of 26 juli. Alle tourleden betalen hun eigen kosten, aan de lokale organisator wordt alleen gevraagd om apparatuur en vervoer te betalen - dat is 300 euro voor een optreden, plus een collecte tijdens de avond. Daarvoor wordt een boeiend programma aangeboden. Neem eens een kijkje op de volgende link: https://www.youtube.com/watch?v=3NADzd9S9mI

Meer info - en boekingen - kunnen bij Petra De Craene: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Ter gelegenheid van een ontmoeting van de leiders van de belangrijkste kerken in Turkije heeft tweede Algemeen Secretaris van de World Evangelical Alliance Thomas Schirrmacher dr. Nik Nedelchev persoonlijk voorgesteld aan Bartolomeüs I, aartsbisschop van Constantinopel en als oecumenisch patriarch de geestelijke leider van 300 miljoen orthodoxe christenen wereldwijd. 

De patriarch heeft bisschop Nedelchev hartelijk verwelkomd als de ambassadeur van de WEA bij de orthodoxe kerk. WEA’s algemeen secretaris bisschop Efraïm Endero stelde: “Ik ben verheugd dat de WEA nu vertegenwoordigd is bij de Orthodoxe Kerken bij zulk een ervaren evangelische staatsman als Nik Nedelchev, die hooggewaardeerd wordt door veel orthodoxe leiders. We hebben belang bij goede en harmonieuze relaties met alle orthodoxe kerken en we zijn in het bijzonder solidair met de vele orthodoxe christenen die vervolgd en gediscrimineerd worden.

Met nog iets meer dan een half jaar te gaan, beginnen de plannen voor ‘Tallinn 2018’ al aardig vorm te krijgen. In zekere zin staat ‘Kaapstad 2010’ – de wereldwijde conferentie die de Lausanne beweging in 2010 hield - model voor het evenement in de hoofdstad van Estland. Anderzijds bouwen de plannen voor een grote ontmoeting voort op eerder bijeenkomsten in het kader van het Hope for Europe-project – al waren die doorgaans kleinschaliger. Verschillende ‘tracks’ zijn al jaren actief en hebben een degelijke werking, andere staan nog in de kinderschoenen. In ieder geval heeft de Europese Evangelische Alliantie een aantal duidelijke doelstelling voor de bijeenkomst in oktober. In de eerste plaats hoopt de EEA dat er een sterkere passie en een grotere toewijding zal ontstaan als het gaat over samenwerking. Daartoe moeten we ook beter verstaan dat we elkaar nodig hebben en dat we elkaar kunnen helpen. De hoop is dat dit naar meer eenheid in de evangelische diversiteit zal leiden. Uiteindelijk is het de bedoeling dat Gods Koninkrijk zal groeien dankzij de samenwerking. 

Eind januari ondertekende Daniël Hakelbracht, Algemeen Secretaris van IPCO, de overkoepelende organisatie van de Scholen met de Bijbel in Vlaanderen, een samenwerkingsovereenkomst met het Katholiek Onderwijs Vlaanderen (KOV). Een op het eerste gezicht opmerkelijke stap, waarover De Standaard berichtte en ook de aandacht trok van het Nederlands Dagblad. Die krant publiceerde een artikel onder de titel ‘Protestanten in netwerk katholieken’. De indruk werd al snel gewekt dat de Scholen met de Bijbel waren opgegaan in het katholiek onderwijs – een impressie die niet juist is.

De Nederlandse Stichting Uitdaging stelt zich ten doel christenen op te bouwen in hun geloof, hen te bemoedigen en te informeren. Zo mogelijk wil men ook niet-christenen iets meegeven van de bijbelse boodschap van verlossing in Jezus Christus. Al verschillende decennia wordt daartoe het blad Uitdaging uitgegeven. Enkele jaren terug kreeg de krant er een website bij, die dagelijks nieuws publiceert. Met Pasen verscheen er ook een volledig digitale versie van het blad. Daarmee wil de uitgever een groter publiek (en vooral ook meer jonge mensen) bereiken. Leo Habets: “We doen dit in de eerste plaats omdat het leven steeds digitaler wordt. Dat betekent ook dat het Evangelie via de nieuwe media aangeboden moet worden. In de tweede plaats is een digitale uitgave veel goedkoper dan een gedrukte krant, terwijl de inhoud gelijk blijft. Dat betekent overigens niet dat we gaan stoppen met de gedrukte krant. Een paar keer per jaar blijven abonnees naast deze digitale krant ook de gedrukte krant ontvangen. In de derde plaats kunnen wij de digitale krant frequenter uitgeven. Ons doel is om Uitdaging weer iedere maand te gaan aanbieden”.

Met uw financiële steun worden zeer kwetsbare christenen vanuit het oorlogsgebied Syria op een legale manier naar België overgebracht om daar een nieuwe duurzame toekomst op te bouwen.

 Wat is de situatie en de nood van de Syrische christenen? 

De burgeroorlog in Syrië is de ergste humanitaire crisis van deze tijd. De helft van de vooroorlogse populatie – meer dan 12 miljoen mensen – is of gedood of heeft hun huis moeten ontvluchten. 

De mensen wachten vaak met vluchten totdat ze uiteindelijk toch hun streek verlaten nadat een familielid gedood of hun omgeving gebombardeerd werd.

Orthodox en postmodern - dat gaat slecht samen

Vorige week had ik het over dogma’s, over het nut en de nadelen ervan en over wie/wat orthodox is en wie/wat niet. Toen ik daar verder over door dacht, schoot me iets te binnen dat ik ook nog even kwijt moet. En dat is dat het in onze ‘postmoderne’ tijd sowieso niet erg simpel (en populair) is om over dogma’s en orthodoxie te praten.

Ik bedoel: orthodoxe christenen (katholiek, gereformeerd, evangelisch) mogen dan allemaal in de godheid van Christus, in zijn lichamelijke opstanding en in de verzoenende betekenis van zijn kruiswerk geloven. Maar voor de rest? Voor de rest overheerst vaak het ‘gevoel’, vooral dit gevoel: ‘ik kan mij niet voorstellen dat…’. Laat ik een paar voorbeelden geven, dan wordt het direct duidelijk wat ik bedoel.

Reclame werkt alleen maar als ze goed bekeken wordt. Adverteerders grijpen graag naar beelden die choqueren om zo de aandacht te krijgen. Een beproefd recept was het gebruik van bloot, maar het publiek lijkt daar al iets te veel aan gewoon te zijn. Tijden veranderen … Tegenwoordig is het wel mogelijk om veel ophef te veroorzaken als men bijvoorbeeld kussende homo’s toont. Een Nederlands kledingmerk besloot onlangs een landelijke campagne op te bouwen rond een foto van twee zoenende mannen. Het was zeker niet de eerste keer dat de firma met uitdagende advertenties in het nieuws kwam – eerder kwam er al protest wegens seksistische beelden. De Rooms-katholieke organisatie ‘Gezin in gevaar’ besloot om via het Reformatorisch Dagblad een waarschuwende folder te verspreiden en meteen was het modemerk het voorwerp van een landelijke discussie …

Het pamflet noemt de reclamecampagne – die inmiddels al weer uit het straatbeeld verdwenen is – ‘onsmakelijke reclame’ met ‘zedeloze taferelen’ die overal op straat te zien zijn, ‘ook door kleine kinderen’. Hoewel de flyer een commerciële advertentiebijlage was, waarvoor de actiegroep ook betaald heeft, kon RD-hoofdredacteur Steef de Bruijn zich wel vinden in de waarden van ‘Gezin in gevaar’. Veel mensen lieten hun ongenoegen blijken over de beslissing van het dagblad en een tegenstander startte een crowfundingactie om advertentieruimte in het RD te kopen, met de bedoeling de ‘kusfoto’ ook daar te publiceren.

Van alle Europese landen is Duitsland een van de populairste landen – na het Verenigd Koninkrijk wellicht – bij de vele vluchtelingen die een nieuwe leven in het Westen willen beginnen. Toen duidelijk werd dat heel wat asielzoekers onze oosterburen als eindbestemming hadden, zei bondskanselier Angela Merkel dat het land de uitdaging aan zou kunnen. Haar ‘wir schaffen das’ werd echter sceptisch onthaald, zowel door politieke tegenstanders als medestanders. Kan Duitsland deze uitdaging inderdaad aan, of belandt het land door de immigranten in een crisis?

Marcel Fink, een van de deelnemers aan de ‘ronde tafel’ van het Refugee Highway Partnership, begin februari, werkt al 13 jaar in een project voor immigranten in Zuidwest Duitsland en hij is er van overtuigd dat het probleem niet onoverkomelijk is. “We zijn als land welvarend genoeg om hier mee om te gaan. Het is duidelijk dat de economie er op vooruit gaat: de nieuwkomers moeten immers ook eten, dus kopen ze voedsel. Alle ondersteuning die je ze vanuit de overheid geeft, steken ze terug in de economie. Daardoor ontstaan er nieuwe arbeidsplaatsen. In zekere zin steekt de overheid dus geld in de markt. Ik beschouw de ontwikkelingen dus als positief, en eerlijk gezegd: we zijn rijk genoeg om dit aan te kunnen”.

Had Angela Merkel dan gelijk toen ze zei: ‘Wir schaffen das’?

Waarmee associëren we de naam Maximiliaan? In de eerste plaats Maximiliaan van Oostenrijk, die eind 15de, begin 16de eeuw machthebber was over de Nederlanden en – voor hem wellicht belangrijker – keizer was over het Heilige Roomse Rijk. Ten tweede is er het Brusselse Maximilaanpark dat de laatset jaren regelmatig in het nieuws kwam in het kader van de vluchtelingencrisis. Pieterjan Boom verhuisde met zijn vrouw Febe naar Brussel-Noord, waar hij in de omgeving van het park een appartementje vond. De keuze om daar te gaan wonen was bewust: het was de ideale locatie met het oog op de hulpverlening aan vluchtelingen. Pieterjan is verantwoordelijk voor het werk van ‘Open Deur’, een vzw die vanuit de Brusselse Bethelkerk werd opgestart om iets te betekenen voor de migranten die in Brussel aankomen – op doortocht of om er zich te vestigen.

De Bethelkerk bevindt zich in een multiculturele wijk van Schaarbeek, waar veel armoede heerst (we schreven er over in de vorige InterCom). Het verlangen van de christenen daar om iets voor de omgeving te betekenen, resulteerde een jaar of tien, elf geleden in het uitnodigen van mensen uit de wijk voor een maaltijd op vrijdagavond/ Er werden taallessen en huiswerkklassen georganiseerd en wie het nodig had, kon kleding komen uitzoeken. Door de jaren groeide het werk, en de vluchtelingencrisis (met onder andere de enorme toestroom van migranten in het nabijgelegen Maximiliaanpark) zorgde voor een extra ‘boost’. Pieterjan heeft er inmiddels zijn handen aan vol. Het bezoekersaantal op de activiteiten op vrijdagavond liep snel op tot meer dan honderd en ook nu zitten er dan meestal meer mensen in de kerk dan op zondagmorgen …

Sterke stijging van Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse christenen in België

Het is bekend dat de laatste decennia de Rooms-Katholieke Kerk in Vlaanderen steeds opnieuw geconfronteerd wordt met een leegloop waardoor het gemiddeld aantal kerkbezoekers tot een historisch dieptepunt gedaald is. Wat minder bekend is, dat er in Vlaanderen intussen 51 groepen van buitenlandse katholieken zijn. Sinds 2004 zijn er 19 van die nieuwe anderstalige gemeenschappen bij gekomen zijn. Het gaat dan in de eerste plaats over Oost-Europeanen – de uitbreiding van de Europese Unie heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat er veel Polen naar landen als België gekomen zijn – maar ook over Latijns-Amerikanen en Afrikanen.

Mark Buyse van de Bisschoppelijke Commissie Pro Migrantibus verklaarde aan vrtnws.be: “Religie is de hoofdfactor waardoor die groepen zich gevormd hebben, maar het is ook een manier om zich te integreren. Zo vinden ze er vaak steun en een netwerk bij land- en geloofsgenoten. Maar hun zichtbaarheid in onze kerken is ook groter geworden omdat geloofsgenoten die in verschillende provincies wonen zich vaak in één kerk verenigen door de toegenomen mobiliteit en omdat er almaar minder autochtone Belgen naar de mis gaan”.