Benieuwd naar de geschiedenis van de EAV, bekijk dit filmpje.

Een nieuwe studie, uitgebracht door Ligonier Ministries toont aan dat een meerderheid van de evangelische christenen in Amerika gelooft dat God de aanbidding van alle religies aanvaardt. Daarmee wordt openlijk getwijfeld aan een van de kernpunten van het christelijk geloof, namelijk dat Jezus Christus de enige weg naar de Vader is.
Chris Larson, voorzitter van Ligonier Ministries zegt dat de resultaten van de studie, die werd uitgevoerd door LifeWay Research laat zien dat er dringend nodig is aan duidelijk onderwijs rond Bijbelse leerstellingen. “Het onderzoek toont de dringende behoefte aan een moedige bediening die het historische christelijke geloof onderwijst. Het is nooit populair geweest om te spreken over de zondigheid van de mensen of over de exclusieve aanspraken van Jezus Christus, maar juist in deze donkere tijden moet de wereld het licht van het evangelie zien. Het is ontmoedigend hoevelen binnen de evangelische kerken niet goed weten wat de Bijbel leert. We hopen dat dit onderzoek de plaatselijke kerken wat meer inzicht geeft over wat de mensen op de kerkbanken eigenlijk denken”.

Professor Thomas Schirrmacher, WEA-secretaris Theologische Zaken en directeur van het International Insitute for Religious Freedom (IIRF) bedankte de 40.000 deelnemers van een jaarlijkse conferentie van Ahmadiyya moslims in Karlsruhe voor het feit dat ze zich openlijk hebben uitgesproken voor het respecteren van de vrijheid van godsdienst. Deze groep moslims werd in Pakistan geconfronteerd met doodsbedreigingen en vluchtte daarom naar Duitsland. Daar genieten ze niet alleen van de vrijheid van godsdienst, ze spreken zich ook openlijk uit ten voordele van die vrijheid en ze keren zich tegen elke vorm van dwang en geweld op godsdienstig vlak.

Ontwikkelingshulp is meer dan het voorzien van de juiste hulpgoederen op het juiste moment. Tearfund uit Vilvoorde verleent al zo’n 39 jaar ondersteuning aan een aantal landen in de wereld en heeft daarbij ook een coherente visie op die taak ontwikkeld. In een terugblik op het vorige werkingsjaar somt de organisatie een aantal kernbegrippen uit de werking op.

Het ‘rijke Westen’ heeft verantwoordelijkheden ten opzichte van de armere regio’s in de wereld. Om die reden wordt een deel van de begroting van de Westerse landen besteld voor ontwikkelingswerk. In 1970 namen de Verenigde Naties de doelstelling aan om 0,7 procent van het Bruto Nationaal Product voor dit doel toe te kennen. Geen overdreven groot percentage, maar in de praktijk halen slechts enkele Europese landen deze doelstelling.

Het is het laatste jaar nogal stil geweest rond het Nederlandse blad Uitdaging. De belangrijkste oorzaak daarvan lag in het feit dat de bezieler en hoofdredacteur Leo Habets ernstig (en wellicht terminaal) ziek werd. Daardoor stopte het werk van de uitgeverij, maar inmiddels is er een nieuwe partij gevonden om de stichting over te nemen. Daarmee krijgt de christelijke krant een nieuwe toekomst. Een ploeg van zo’n twintig redacteurs is terug aan de slag te gaan. Zoals vroeger het geval was, zal er ook nu weer een speciale pagina aan Vlaanderen gewijd worden. Uitdaging wil christenen in hun geloof opbouwen en hen met elkaar verbinden. De medewerkers van Uitdaging geloven in deze missie en hun werk bij het blad is dan ook volledig pro deo. Toch kent het drukken van een krant veel kosten. Daarom is Uitdaging een crowdfunding-actie gestart via Missie Nederland (de Nederlandse evangelische alliantie). Wie wil bijdragen aan de nieuwe start van deze krant – die ook in Vlaanderen beschikbaar is – kan meer info vinden op de website van Uitdaging. Daar staat ook een hele verzameling van opbouwende en informatieve artikelen te bekijken.

https://uitdaging.nl/6573-help-uitdaging-weer-op-weg

Schandalen worden niet langer in de doofpot gestopt – of zeggen we beter: veel minder dan vroeger? Door de MeToo-beweging zijn er het laatste jaar veel namen gepasseerd, voornamelijk van mannen die zich schuldig hebben gemaakt aan grensoverschrijdend gedrag. De Engelse christelijke organisatie Restored vroeg zich af in hoeverre kerken met gevallen van misbruik en mishandeling geconfronteerd worden – en op welke manier ze daarop reageren. In de Verenigde Staten is daar al wat research over gedaan, in Europa zo goed als niet. Dat was de aanleiding voor een uitgebreid onderzoek dat uitmondde in het rapport ‘In Churches Too?’. Daarin beperkte men zich  niet tot ongewenst seksueel gedrag, maar werd in een ruimer kader gekeken naar meerdere vormen van huiselijk geweld.

01 november 2018 door Martin Penning
Een pompoen op zichzelf zal je niets doen. Het is een gewone vrucht, ook als die helemaal is uitgehold en er lichtjes in branden. Maar lach niet te vroeg… want de pompoenen van Halloween staan voor iets heel anders.

De verlichte, doorschijnende pompoen (Jack-O-Lantern, Jaap met de lamp) is het symbool van een dolende ziel. Vroeger holden bijgelovige mensen pompoenen uit en plaatsen er kaarsen in. Zij deden dat om de boze geesten van hun huizenweg te jagen.

Het lot van vervolgde christenen

Niemand weet exact moet hoeveel ze zijn, maar het aantal christenen in deze wereld dat met een of andere vorm van vervolging wordt geconfronteerd wordt op minstens 100 miljoen geschat. De meeste van hen zijn voor ons onbekend – vaak leven ze ook in het verborgene omdat ze voor hun leven vrezen. In enkele gevallen zijn deze christenen bekend en soms halen ze het wereldnieuws. Een voorbeeld daarvan is Andrew Brunson, die in Turkije werd opgepakt en een twistpunt werd tussen presidenten. Ook Asia Bibi is zo’n ‘bekende verdrukte christen’. Zij zit al jaren gevallen en kan nog altijd ter dood veroordeeld worden …

Andrew Brunson is een Amerikaanse evangelische zendeling, die de afgelopen 20 jaar in Turkije actief was als voorganger van de Opstandingskerk in Izmir. Aan zijn werk in deze kleine christelijke gemeenschap kwam in oktober 2016 een plotseling eind toen

Oproep EDN in Tallinn

In oktober vond in de Estlandse hoofdstad Tallinn de Hope for Europe-conferentie plaats. De Europese Evangelische Alliantie (EEA) had honderden verantwoordelijken van evangelische organisaties samen gebracht voor ontmoeting en overleg. Een reeks van 17 verschillende ‘tracks’ was daarvoor voorzien, en een week lang werd er vergaderd over de al dan niet hoopvolle toekomst van Europa.

Een van de tracks was die van het ‘European Disablities Network’, een netwerk voor en met mensen met een handicap in onze kerken. Evangelical Focus bracht een verslag hiervan uit. Hieronder een samenvatting daarvan.

Terwijl in de eerste helft van oktober de aandacht van de politiek uitging naar de (naderende) verkiezingen en de publieke opinie zich vooral bezig hield met de schandalen in het voetbal, werd in alle stilte de abortuswetgeving gewijzigd. In feite slechts een formaliteit, want eerder werden de voorstellen goedgekeurd in de Kamercommissie Justitie. De regeringspartijen die moeilijkheden hadden met de wijziging, of van wie er niet echt een aanpassing moest komen, hadden door het indienen van een voorstel de wind uit de zeilen genomen van de oppositiepartijen die hadden aangestuurd op een grondige herziening. Het voorstel kende wel een aantal amendementen van oppositiezijde, maar de meerderheid had duidelijk een poging gedaan om ‘erger te voorkomen’. Abortus is voortaan in België wat minder strafbaarder dan voordien, maar is nog altijd geen ‘volwaardig recht van de vrouw’, waarop vooral in liberale kringen op was aangedrongen.

Ik ben …

Het najaarsnummer van Metamorfose – met ‘identiteit’ als thema - heeft een bijzonder aanpak: een hele (kortere) reeks artikelen, waarvan de titels haast allemaal beginnen met ‘ik ben’. De artikelen in dit nummer van Metamorfose beogen volgens de redactie de balans te schetsen tussen identiteit en uitwerking, positie en praktijk, voorrecht en verantwoordelijkheid.

Jef De Vriese opent het tijdschrift met het artikel: ‘Ik ben in Christus!’, gevolgd door de vraag ’werkelijk’?. Hij staat er stil bij de vraag in hoeverre Christus werkelijk centraal staat in ons leven. De benadering van de evangelische christenen van vandaag verschilt nogal van de manier waarop de gelovigen van enkele decennia terug hier mee omgingen:

De regering van Rwanda gaat door met het sluiten van kerken omdat ze niet voldoen aan de wettelijke vereisten die begin dit jaar waren vastgelegd. Kerken die verder willen blijven doen, krijgen momenteel bijkomende verplichtingen opgelegd. Over het algemeen worden de maatregelen gezien als pogingen om de agressief seculiere standpunten van de regering duidelijk te maken. Volgens het regeringsgezinde ‘KT-press’ zijn er inmiddels al meer dan 8000 kerken gesloten.

Een plaatselijke correspondent vertelde aan World Watch Monitor vertelde dat alle kerken een zelfde lot treft en dat ook kerken die over voldoende middelen beschikken, worden getroffen. Er is een geval bekend waar een kerk werd gesloten tijdens een huwelijksviering: het koppel en de genodigden kregen te horen dat ze moesten vertrekken omdat de kerk gesloten werd.