Benieuwd naar de geschiedenis van de EAV, bekijk dit filmpje.

Als je bent opgegroeid in een evangelische gemeente heb je waarschijnlijk vaak gehoord over je ‘doel’ in het leven. Tijdens een jeugdkamp sprak de voorganger over Gods plan voor jouw leven. Je was jong, enthousiast en had nog alle tijd om uit te zoeken wat dat doel precies was. Maar nu, als volwassene, kan datzelfde idee van een doel je overweldigen en je vullen met angst. 

Hier zijn drie quotes van inspirerende mensen om je op een andere manier te laten nadenken over Gods plan met je leven:

Martin Luther King Jr. over uitblinken in je roeping
“Als een man geroepen is om straatveger te zijn, dan moet hij de straat vegen zoals Michelangelo schilderde, zoals Beethoven muziek componeerde, of zoals Shakespeare poëzie schreef. Hij moet de straat zo goed vegen dat alle hemelse en aardse heerscharen zullen zeggen: Hier woonde een geweldige straatveger, die zijn werk goed deed.”

Frederick Buechner over je roeping onderscheiden
“De plek waar God je roept, is de plek waar jouw diepe blijdschap en de diepe honger van de wereld elkaar ontmoeten.”

Tim Keller over waarom een roeping nodig is
“Iedereen zal vergeten worden, niets van wat we doen zal nog enig verschil maken en ieder goed werk, zelfs het allerbeste, zal op niets uitlopen. Behalve als God bestaat. Als de God van de Bijbel bestaat en er een ware werkelijkheid onder en achter de onze is, als dit leven niet het enige leven is, dan krijgt ieder goed werk dat in antwoord op Gods roeping gedaan wordt, zelfs het meest eenvoudige, voor eeuwig betekenis.”

Wie ooit een land in het Midden-Oosten bezocht heeft, herinnert zich wellicht de oproep tot gebed die vijfmaal per dag vanuit de minaret van de plaatselijke moskee weerklinkt. In Europa gebeurt dit zelden. Toen de politie van het Zweedse Växjö aan de plaatselijke moslimgemeenschap de toelating verleende om eenmaal per week de gebedsoproep over de stad te laten horen, leidde dat tot uitgebreide discussies. Enkele maanden voor de verkiezingen was het ook een veel besproken onderwerp in de politiek. Aangezien de rechtse partijen in Zweden aan een sterke opmars bezig zijn, zal ook het immigrantenvraagstuk hoogstwaarschijnlijk veel aandacht krijgen. 

Iedere vrijdag weerklinkt de ‘adhan’ (gebedsoproep) gedurende 3 minuten en 45 seconden. De vergunning die door de politie werd afgeleverd, beperkt wel het geluidsniveau om de rest van de bevolking niet al te zeer te storen.

Op 18 mei 2018 stortte op Cuba een Boeing passagiersvliegtuig neer, kort na het opstijgen in Havana. In de crash kwamen 110 mensen om het leven en daarmee is dit het zwaarste Cubaanse vliegtuigongeval in bijna 30 jaar. In totaal kwamen slechts drie passagiers uit het wrak. Onder de slachtoffers bevonden zich ook 10 voorgangers en hun vrouwen. Hun overlijden is bevestigd door hun kerkgenootschap, de Kerk van de Nazarener uit de regio Mesoamerica. 

De Raad van Kerken in Cuba, die de evangelische kerken in het land overkoepelt, liet weten dat de voorgangerskoppel op de terugweg waren van een bijeenkomst in het El Nazareno Evangelical Seminary. 

De stille revolutie rond abortus

“Wat we vandaag zien is het hoogtepunt van een stille revolutie die de afgelopen 10 of 20 jaar heeft plaatsgevonden”. Dat was de reactie van Ierlands eerste minister Leo Varadkar na de voor velen verrassende uitslag van het ‘abortusreferendum’ in zijn land. Terwijl opiniepeilingen de indruk gaven dat er een nipte meerderheid zou zijn voor het behouden van de strenge abortuswet in Ierland, was de uitslag van de volksraadpleging duidelijk: tweederde van de inwoners is voor een aanpassing. 

Ierland is lang een bolwerk geweest van conservatieve standpunten. Op het vlak van abortus betekende dit dat zwangerschapsafbreking zo goed als onmogelijk was. Wie toch voor deze optie koos, moest daarvoor naar Engeland. De houding ten opzichte van abortus werd tot nu toe sterk bepaald door de invloed van de Rooms-Katholieke Kerk. Ierland is inmiddels ook meer geseculariseerd, en dat heeft gevolgen voor de ethische standpunten van de bevolking.

De tijd dat de homoseksuele beleving pertinent veroordeeld werd door de Rooms-Katholieke Kerk lijkt stilaan voorbij. Niet dat er een officiële aanpassing in het verschiet ligt wat betreft de kerkelijke leer rond het thema – toch toont de kerk in België steeds toleranter. Aartsbisschop Jozef De Kesel had onlangs een ontmoeting met een Mechelse holebi-beweging en deed daar enkele opmerkelijke uitspraken, zoals ‘De Katholieke kerk moet homoseksuelen en lesbiennes meer respecteren, ook in hun seksualiteitsbeleving’.

De Kesel relativeerde in het gesprek, dat doorging in het Aartsbisschoppelijk paleis, de houding van de Rooms-Katholieke Kerk ten opzichte van de homoseksuele praktijk: ‘Iedereen voelt aan dat dit niet meer houdbaar is. Paus Franciscus zei een poos geleden over holebi’s: “Wie ben ik om mensen die God zoeken, te veroordelen”. De verwijzing naar de huidige paus is niet toevallig, want de kerkvorst komt regelmatig met uitspraken op dit vlak in het nieuws. Tijdens een recent bezoek aan Chili vertelde hij tegen een homoseksuele man: “God heeft je zo gemaakt en houdt zo van je”. 

Als spreker is het makkelijk je te richten op de inhoud van een preek en je niet af te vragen of je toehoorders er klaar voor zijn jouw boodschap te horen.

De hele week heb je de stof bestudeerd en je bent helemaal opgeladen. Je hebt dagenlang aan niets anders gedacht. Je bent zo opgewonden dat je deze gedachten, waar je barstensvol van zit, eindelijk kunt delen. Maar je toehoorders zijn nog niet op dit punt. Ze zijn de kerk binnengekomen met van alles in hun hoofd, maar jouw preek zit daar niet bij. Ze hebben bij lange na niet hetzelfde niveau van geestdrift als jij.

Zo gaat dat nu eenmaal. Het onderwerp houdt jóu bezig – en niet je toehoorders.

Wat je eraan kunt doen
Een van de basistheorieën over communicatie is Aristoteles’ ethos, pathos, logos. Deze theorie beweert dat het beste spreken in het openbaar alle drie in zich heeft.

• Ethos: een geloofwaardige spreker
• Pathos: een boodschap die mensen op emotioneel niveau raakt
• Logos: een zinvolle boodschap

Met andere woorden: je toehoorders vragen onbewust drie dingen van je, voordat ze je het recht geven hen toe te spreken.

• Je moet betrouwbaar zijn.
• Je moet hun hart aanraken.
• Je moet hun geest stimuleren.

Als je aan deze drie voorwaarden voldoet, zullen je toehoorders eerder bereid zijn jou een luisterend oor te bieden.

De volgorde waarin je hieraan voldoet, is van groot belang.

Als de meeste sprekers al aan deze drie criteria voldoen, halen ze wel de volgorde door elkaar. Vaak knallen ze direct hun argumenten erin, de stellige gij-zultwaarheden. Dit doen ze al voordat ze hun toehoorders voldoende reden hebben gegeven om te luisteren. Deze sprekers denken: ‘Als ik ze maar met logica kan overtuigen, zullen zij wel gemotiveerd zijn om in actie te komen.’

Het punt is echter dat de meeste toehoorders zo niet in elkaar zitten.

Jacquelyn Smith heeft een overtuigend artikel geschreven, waarin ze de fouten bespreekt die sprekers in het openbaar maken. Ze zegt dat het niet geestdriftig zijn een van de fouten is.

‘Aristoteles zegt, dat pathos, wat overtuigen betreft, nog essentiëler is dan logos. Pathos gaat over gezonde hersenactiviteiten, zoals emoties, verhalen, voorbeelden, empathie, humor, verbeelding, kleur, geluiden, tastzin en kameraadschap, zegt Price. “Talloze studies tonen aan, dat mensen besluiten op grond van, ten eerste, emoties (pathos); daarna gaan we op zoek naar feiten en cijfers om onze emoties te rechtvaardigen (logos). Toehoorders doen hetzelfde. Probeer eerst middels je woorden, handelingen en visueel materiaal een emotie (vreugde, verrassing, hoop, liefde, empathie, kwetsbaarheid, droefheid, angst, jaloezie, schuld) in je publiek aan te wakkeren. Geef daarna de analyse om die emotie te rechtvaardigen.’

Een pakkende, overtuigende presentatie die je bij blijft, wordt in evenwicht gehouden door zowel informatie als inspiratie. ‘Zo’n presentatie spreekt zowel hoofd als hart aan, en benut feiten en gevoelens maximaal,’ zegt Smith.

Als het doel van je prediking levens veranderen is, zou het dan niet beter zijn om wat pathos te laten voorafgaan aan de logos? Om je toehoorders een probleem te laten doorleven, voordat ze de oplossing ervan kennen?

Je moet voor ogen houden, dat, alhoewel jij absoluut overtuigd bent van je argumenten en de reden dat ze ertoe doen, jouw toehoorders dat niet zijn. Neem de tijd voor het moeilijke werk om je toehoorders ertoe te brengen naar je te wíllen luisteren. Andy Stanley noemt dit spanning opbouwen, en dat is precies wat een goede verteller doet. Elk goed verhaal pakt je eerst emotioneel en leidt je vervolgens naar de oplossing of uitkomst.

Preken op deze manier laat God altijd de Held van elk verhaal zijn. God is het Antwoord op de vraag, de Genezer van pijn, de Hoop voor de hopeloze situatie.

Probeer dit eens in je volgende preek: breng, voordat je het antwoord geeft, eerst het probleem goed in beeld. Verzeker je ervan, dat, voordat je de feiten, waarheden en argumenten presenteert, je toehoorders begrijpen waarom ze erop betrokken zouden moeten zijn. Waarom het ertoe doet. Geef voorrang aan voelen boven denken.

Presenteer het probleem dusdanig dat iedereen die luistert het voelt. Geef ze vervolgens het antwoord. Het antwoord is te vinden in de Schrift. In Jezus. In het evangelie. Deze benadering leert mensen naar God te gaan met hun levensvragen. In mijn nieuwe boek Preaching Killer Sermons werk ik dit concept uit in een hoofdstuk getiteld Give Them a Reason to Keep Listening: Why Your Listeners Must Feel it Before They Care about it.

De Belgische coalitiepartijen leggen een compromis-wetsontwerp aan het parlement voor. Als het wordt aangenomen verdwijnt abortus uit het wetboek van strafrecht, maar aan de huidige abortuspraktijk verandert vooralsnog niets, laat het Katholiek Nieuwsblad weten.

De liberale regeringspartij van de Belgische premier Charles Michel en de Franstalige socialisten en groenen pleiten voor het liberaliseren van de abortuswetgeving. Dat betekent dat de Vlaamse ‘conservatieve’ partijen enigszins moesten inbinden: de Vlaams-nationalisten van de N-VA en de CD&V (Christen-Democratisch&Vlaams).

Sociaal werker, filosoof en godsdienstwetenschapper Jonathan Lambaerts spreekt in dit opiniestuk van "een aanslag op de gewetensvrijheid". Volgens de nieuwe wetgeving is een 'weigerarts' verplicht om iemand met een abortuswens door te verwijzen. "Als de arts om morele of religieuze redenen niet achter abortus staat en deze weigert uit te voeren, dan zou hij ook niet verplicht mogen worden om hier indirect aan mee te werken. Deze gewetensvrijheid wordt artsen zelfs gegund in de wetgeving rond euthanasie. En terecht."

Geert De Kerpel, woordvoerder van de Belgische bisschoppen, vreest voor de gevolgen, vooral de vrouw, als abortus een gewone medische ingreep wordt. "Als men abortus uit het strafwetboek wil halen, dan vrezen wij dat men eigenlijk het signaal geeft dat het meest kwetsbare menselijk leven, namelijk een mens in wording, een foetus, het niet meer waard is om beschermd te worden," citeert Kerknet.

Als het ontwerp wordt aangenomen, verandert er in de praktijk echter niets. Abortus blijft onder soepele voorwaarden mogelijk tijdens de eerste twaalf weken van de zwangerschap en verschuift van het strafwetboek naar een aparte strafwet, net als euthanasie.

09 juli 2018 door Jeffrey Schipper

In de recente editie van de Lausanne Global Analysis schrijft Tehmina Arora, jurist uit Delhi (India), gespecialiseerd in mensenrechten over de problematiek rond religieuze identiteit, nationalisme en geweld. Ze vraagt zich daarbij af wat er tegen het toenemende geweld gedaan kan worden. In veel delen van de wereld zijn de conflicten immers een groot probleem. Een samenvatting …

In het zuiden van Azië is godsdienst een belangrijk onderdeel van de identiteit van een persoon. Dat heeft te maken met de achtergrond van kolonialisme, maar ook met de grote verscheidenheid in taal en cultuur. Een aantal politieke en maatschappelijke groeperingen misbruiken die verschillen. In het recente verleden is er een toenemende overlapping tussen gewelddadig religieus fundamentalisme en nationalisme. Dat heeft geleid tot vijandigheid ten opzichte van religieuze minderheden, in het bijzonder de christenen. Enkele voorbeelden:

In de Amerikaanse staat Iowa hebben de Republikeinen een wet goedgekeurd die de meeste abortussen na zes weken zwangerschap verbiedt. Daarmee is het de strengste abortuswet van het land. De nieuwe wet wordt ook wel de ‘hartslagwet’ genoemd. Elke vrouw die een abortus wil, moet eerst een echografie laten nemen om na te gaan of er bij de foetus al een hartslag waarneembaar is. Als dat effectief het geval is, mag er geen abortus uitgevoerd worden. “We leven als ons hart begint te kloppen, ons leven is voorbij als het stopt met kloppen”, zo verdedigt een Republikeins vertegenwoordiger uit Iowa de strenge wet. De enige uitzonderingen op de wet zijn wanner de zwangerschap het gevolg is van een verkrachting of incest, of wanneer het leven van de vrouw in gevaar is.

Hoe zou het met de vluchtelingen zijn? Het is een wat cynische vraag wanneer je het dagelijkse nieuws goed in de gaten houdt. Aquarius zal voor sommige mensen alleen een sportdrank zijn, maar het is ook de naam van het schip dat zowel door Malta als door Italië geweigerd werd omdat men in die landen niet weer een lading vluchtelingen wilde opvangen. Omdat het terugsturen van deze mensen naar een gebied waar hun leven bedreigd wordt verboden is door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, moest er een andere oplossing gevonden worden – en uiteindelijk toonde Spanje zich bereid om een welkom te bieden. Intussen tonen de cijfers aan dat de vluchtelingenstroom naar Europa langzamerhand begint op te drogen. Dat zou een hoopvol teken kunnen zijn, wanneer het zou inhouden dat er minder vluchtelingen in de wereld zijn. Helaas, het tegenovergestelde is waar …

Onderzoeksbureau IPSOS heeft een wereldwijde bevraging gedaan naar de houding van mensen ten opzichte van religie. 17.401 volwassenen uit een twintigtal landen kregen zes stellingen voorgelegd: 

- Religie doet meer kwaad dan goed in de wereld

- Mijn religie definieert mij als persoon

- Ik voel mij helemaal op mijn gemak in het gezelschap van mensen met een andere religieuze overtuiging dan ikzelf

- Ik verlies het respect voor mensen wanneer ik ontdek dat ze niet-religieus zijn

- Religieuze mensen zijn betere burgers

- Religieuze praktijken zijn een belangrijk onderdeel voor het morele leven van burgers in mijn land.

De uitslagen van het onderzoek zijn nog al uiteenlopend en lijken niet altijd consequent, maar er zijn op z’n minst een aantal duidelijke tendensen te bespeuren. België was een van de landen waar het onderzoek doorging en ons land onderscheidt zich op een aantal vlakken.