Benieuwd naar de geschiedenis van de EAV, bekijk dit filmpje.

Het Duitse parlement heeft een wet goedgekeurd die de zogenaamde ‘homogenezingstherapie’ verbiedt voor personen onder de 18 jaar. Volgens deze wet zal het voor minderjarigen verboden zijn om deel te nemen aan enige vorm van therapie die tot doel heeft hun seksuele geaardheid te onderdrukken of te veranderen. Het is eveneens verboden om tussen de leeftijd van 18 en 26 jaar aan dergelijke therapieën onderworpen te worden als ze gebruik maken van  dwang, dreigementen of misleiding.

Wie deze ‘genezingstherapieën’ aanbiedt kan een boete tot 30.000 euro krijgen en tot maximaal 1 jaar gevangenisstraf veroordeeld worden. Ouders of voogden die hun kinderen dwingen om de therapie te ondergaan, kunnen eveneens aangeklaagd worden. De Duitse minister van Volksgezondheid, Jens Spahn, wijst er op dat jonge mensen gedwongen kunnen worden om een genezingstherapie te ondergaan en is van mening dat jongeren zo snel mogelijk op de hoogte moeten worden gebracht van deze wet.

Het Coronavirus is overal ter wereld hetzelfde, maar de gevolgen van de ziekte verschillen van land tot land. Dat is het geval wat het aantal opnames in het ziekenhuis betreft, maar vooral ook voor de impact op de bevolking. In India, een enorm land met een enorme bevolking, hebben veel inwoners het bijzonder moeilijk. Rudi Van Steen is al meer dan 20 jaar zendeling in het Oosten van het land. Hij is er actief in Uhkrul, een stadje met meer dan 30.000 inwoners, kort bij de grens met Myanmar, en tevens de geboorteplaats van zijn vrouw. Net als in de rest van India, is hier een lockdown afgekondigd en is het leven er grotendeels stilgevallen. Zelfs de simpelste zaken vergen nu veel tijd. Om geld uit de automaat te halen, zijn er soms wachttijden van 3 uur...

Nu de scholen langzamerhand weer opengaan – althans voor sommige leerjaren – wordt het duidelijk dat niet iedere leerling de afgelopen twee maanden goed heeft ‘overleefd’. De meeste leerkrachten hebben kunnen vaststellen dat hier en daar een leerling ‘onder de radar’ verdwijnt. Niet iedereen is mee met het afstandsleren, en dat heeft vaak te maken met de thuissituatie. Het schoolgebeuren van de afgelopen maanden heeft heel wat inspanningen van zowel de leerlingen en van de ouders gevraagd – als die al in staat waren om voor de broodnodige begeleiding te zorgen.
Het EJV heeft samen met Gave Veste en Stapsteen een initiatief opgestart om huiswerkhulp te bieden aan kwetsbare gezinnen. Zeker wanneer de kennis van het Nederlands beperkt is – denk aan nieuwe immigranten en asielzoekers – is het volgen van de schoolopdrachten verre van eenvoudig. Wie elke week een uurtje (twee mag ook!) kan vrijmaken om online hulp te bieden – zeker aan de kinderen die nog niet terug naar school kunnen, mag dat laten weten op het adres Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Tips zijn te vinden op de website van het EJV.

Daarnaast zijn er nog een aantal andere manieren waarop je kwetsbare gezinnen kan ondersteunen. Op de website van het EJV vind je briefjes in het Nederlands, Engels, Faris; Arabisch, Frans en Spaans. Kijk dus zeker op deze link. https://ejv.be/word-buddy.

Toen Rabi Chamoun in 2002 naar België kwam, had hij een duidelijke ambitie: maffiabaas worden. Het duurde niet lang voor zijn criminele carrière op gang kwam en zijn droom waarheid werd. Dat hij vandaag de dag voorganger is van een Arabische kerk in Mechelen en een onvermoeibare evangelist is, mag dan zeker ook een wonder heten. Intussen is Rabi ook betrokken bij de opstart van soortgelijke kerken in andere plaatsen in Vlaanderen …

Er was nog lang geen sprake van de burgeroorlog in Syrië toen Rabi naar Europa wilde vertrekken. Hoewel de kans om een visum te krijgen niet zo groot was, lukte het hem toch om op legale wijze naar België te komen. Achteraf denkt hij dat God daar een plan mee had, maar op toen was hij zeker niet met religieuze zaken bezig. “Ik was op zoek naar geld, aandacht en macht”, verklaart hij nu. 

Gesprekken gaan de laatste tijd voornamelijk over één ding: de Coronacrisis. De ziekte heeft het leven behoorlijk ondersteboven gegooid. We hebben ook veel nieuwe dingen geleerd: we weten nu wat social distancing is, we hebben leren stilstaan bij het belang van hygiëne (en voortdurend onze handen gewassen), enzovoorts. Maar zijn dit de belangrijkste lessen van de huidige crisis? Heeft COVID-19 ons tot dieper nadenken aangezet? Ignace Demaerel schreef al kort na het afkondigen van de lockdown een uitgebreide column over de geestelijke lessen die we kunnen leren. Die staat ook online op de website van de EAV.

In feite gaat het om lessen die we uit eender welke crisis kunnen leren. Om te beginnen moeten we wat afstand nemen van de crisis – niet de letterlijke andrhalve meter – om te zien wat er aan de hand is. Midden in de problemen hebben mensen hoe dan ook de reflex om in paniek te schieten. De vraag mag dan ook gerust gesteld worden of de angst soms niet erger is dan het virus zelf. Zeker nu het aantal besmettingen afneemt, komt er meer aandacht voor alle andere gevolgen van de crisis.

Mensenlevens ‘op het spel’ aan Turks-Griekse grens

Buiten de aandacht van de internationale media speelt zich aan de grens van de Europese Unie nog altijd een humanitaire ramp af. De EU heeft een deal met Turkije waarbij dit land geld krijgt om vluchtelingen niet door te laten naar Europa. Op die manier wordt voorkomen dat Griekenland overspoeld wordt met asielzoekers. Of de deal eerlijk is, is iets waar over gediscussieerd kan worden, maar wat wel duidelijk is, is dat de afspraak lang niet altijd wordt nagekomen. De grote slachtoffers zijn uiteraard de mensen die op de vlucht zijn en nergens onderdak vinden.

Eind februari liet de Turkse president Erdogan weten niet langer vluchtelingen tegen te zullen houden aan de grens met Griekenland. De vele vluchtelingen die ervan droomden om naar Europa te gaan, dromden zo snel mogelijk naar de grenspost – om te ontdekken dat ze Turkije weliswaar konden verlaten, maar dat ze met geen mogelijkheid Griekenland in konden geraken.

De internationaal bekende evangelist en apologeet Ravi Zacharias is op 19 mei 2020 overleden aan de gevolgen van een agressieve botkanker. De stichter en leider van de Ravi Zacharias International Ministry specialiseerde zich in de afgelopen decennia in de verdediging van het christelijke geloof en was een veelgevraagd spreker.  Voor het grote publiek werd hij voor het eerst bekend toen hij sprak op een conferentie van Billy Graham in Amsterdam.

Ravi Zacharias werd geboren in India, waar hij in contact kwam met het christelijke geloof door het werk van Youth for Christ. In 1966 verhuisde hij met zijn familie naar Toronto, Canada. Hij studeerde er aan de Tyndale Universiteit en werd daarna evangelist bij de Christian & Missionary Alliance.

Een overzicht van binnen en buiten de grenzen

Op het moment dat de discussie rond sportevementen en concerten nog volop aan de gang leek, was de beslissing om de kerken in ons land te sluiten blijkbaar al gevallen. Het is misschien vooral een kwestie van perceptie, maar het had er alle schijn van dat de erediensten zonder al te veel protest werden stopgezet, terwijl men het er nog niet over eens was of de voetbalcompetities ook stilgelegd moesten worden. Nu de lockdownmaatregelen versoepeld werden, lijkt degene die het luidst van zich laat horen, het eerst bediend wordt. Natuurlijk, de bestrijding van het Coronavirus is absoluut belangrijk en social distancing geldt voor iedereen, maar de impressie blijft dat de kerken heel gemakkelijk gesloten werden – en ook weer moeilijk opengaan. Inmiddels wordt in een aantal landen actief gewerkt aan de heropening van de ‘gebedshuizen’ – zij het onder strikte voorwaarden, maar in België blijft het tot nu toe redelijk stil.

Gewijzigd euthanasiestandpunt niet getolereerd

De Broeders van Liefde – in ons land onder andere bekend vanwege hun psychiatrische instellingen – besloten in 2018 hun houding ten opzichte van euthanasie aan te passen. Binnen de Rooms-Katholieke Kerk is er geen ruimte voor vroegtijdige levensbeëindiging – aan de andere kant biedt de Belgische wetgeving wel een aantal mogelijkheden. De visietekst die door het bestuur van de organisatie werd opgesteld, handelt specifiek over euthanasie in geval van ondraaglijk psychisch lijden in niet-terminale situaties. Door een opening te bieden, verwijderde de orde zich van het officiële standpunt van de Kerk en van de internationale leiding van de Broeders van Liefde. In Rome werd onlangs de knoop doorgehakt: de psychiatrische ziekenhuizen van de congregatie mogen zich in België niet ‘katholiek’ meer noemen.

Gesprekken gaan de laatste tijd voornamelijk over één ding: de Coronacrisis. De ziekte heeft het leven behoorlijk ondersteboven gegooid. We hebben ook veel nieuwe dingen geleerd: we weten nu wat social distancing is, we hebben leren stilstaan bij het belang van hygiëne (en voortdurend onze handen gewassen), enzovoorts. Maar zijn dit de belangrijkste lessen van de huidige crisis? Heeft COVID-19 ons tot dieper nadenken aangezet? Ignace Demaerel schreef al kort na het afkondigen van de lockdown een uitgebreide column over de geestelijke lessen die we kunnen leren. Die staat ook online op de website van de EAV.

In feite gaat het om lessen die we uit eender welke crisis kunnen leren. Om te beginnen moeten we wat afstand nemen van de crisis – niet de letterlijke andrhalve meter – om te zien wat er aan de hand is. Midden in de problemen hebben mensen hoe dan ook de reflex om in paniek te schieten. De vraag mag dan ook gerust gesteld worden of de angst soms niet erger is dan het virus zelf. Zeker nu het aantal besmettingen afneemt, komt er meer aandacht voor alle andere gevolgen van de crisis.

Lees hier de tekst die Ignace Demaerel schreef over de lessen die we uit de Coronacrisis kunnen leren.

Het is niet goed dat de mens alleen is ...

De Coronacrisis heeft ons doen kennismaken met een reeks van begrippen en fenomenen die tot dan toe geen deel uitmaakten van het dagelijkse leven. Lockdown, social distancing, coronakapsel en uiteraard ‘quarantaine’. Die laatste term is zeker niet nieuw: reeds in 1127 duikt het woord op in Venetië, met betrekking tot een uitbraak van lepra. Enkele eeuwen later, ten tijde van de “zwarte dood’, ofwel de pest, is het een veelvoorkomend gebruik om de verspreiding van de ziekte zoveel mogelijk te voorkomen. Wat we stilaan ook ontdekken, dat het bij de uitbraak van COVID-19 niet alleen gaat om de lichamelijke gevolgen – de vele zieken en het hoge aantal doden. We beginnen nog maar pas te ontdekken wat de andere gevolgen zijn van deze pandemie van apocalyptische omvang …