Migratie is een heet hangijzer voor Europa sinds de grote crisis van 2015 toen er een grote migratiestroom op gang kwam. Het aantal vluchtelingen dat momenteel bij ons aankomt, is een intussen afgenomen, maar ook dit jaar zijn er meer dan 1000 mensen verdronken op de Middellandse Zee terwijl ze probeerden ons continent te bereiken. Met nieuwe conflicten in Afrika, en met de machtsovername door de Taliban in Afghanistan, kan er alleen maar een toename van de getallen verwacht worden. Vindt Europa de veerkracht om hier op een goede manier mee om te gaan, of weten politiek en maatschappij hier geen raad mee?

EU-commissaris wil christelijke terminologie terugdringen

Een intern rapport over de terminologie van de EU heeft onlangs heel wat ophef veroorzaakt in de Europese Commissie en daarbuiten. De Maltese Commissaris voor Gelijkheid Helena Dalli presenteerde onlangs een reeks voorstellen om de begrippen die binnen de EU gebruikt worden, neutraler te maken. Het idee werd opgemerkt door de Italiaanse tabloid ‘Il Giornale’ en zorgde direct voor controverse. Vooral de suggesties om ‘christelijk taalgebruik’ te vervangen door niet-religieus gebonden termen, deed een aantal mensen de wenkbrauwen fronsen.

De voorstellen van Dalli zijn zeer uiteenlopend. Zo is er de aanbeveling om bijvoorbeeld de toehoorders bij een lezing of presentatie niet meer aan te spreken met ‘dames en heren’, maar met ‘beste collega’s’. Ook andere suggesties werden gedaan om genderneutraal te zijn. Echter, wat het meest in het oog sprong, was het voorstel om er niet langer van uit te gaan dat iedereen christen is, en dus ook geen christelijke termen te gebruiken: “Niet iedereen viert de christelijke feesten, en zelfs niet alle christenen vieren Kerst op dezelfde datum.

De Wereld Evangelische Alliantie viert een jubileum: 175 jaar geleden kwamen zo’n 800 evangelische leiders uit 11 verschillende landen samen om een samenwerkingsverband op te richten dat tegenwoordig bekend staat als de World Evangelical Alliance. Ze beschreven het toen als ‘een nieuw gegeven in de geschiedenis van de Kerk: een organisatie die de uitdrukking is van de eenheid onder de christenen die tot verschillende kerken behoren’. Sindsdien is het initiatief uitgegroeid tot een wereldwijde organisatie die honderden miljoenen evangelische christenen samenbindt.

Halfweg de negentiende eeuw kende de evangelische beweging een sterke groei. Die was voor een groot deel het gevolg van de ‘Great Awakening’, die zo’n 100 jaar daarvoor was begonnen. Predikanten als George Whitefield en John Wesley hadden vanaf de jaren 1730 intensief gepredikt, met een religieuze opwekking – een ontwaken – tot gevolg. In die tijd ontstonden verschillende Protestants-evangelische stromingen, die vaak onafhankelijk van elkaar functioneerden. Het kerkelijk landschap in de 19de eeuw toonde een rijke schakering van denominaties of kerkgenootschappen.

Het afgelopen twee jaar zijn er binnen de EAV verschillende nieuwe platforms van start gegaan (denk aan het Platform Geloofsvervolging met een jaarlijks gebedsweekend voor de verdrukte kerk) en andere staan inmiddels in de steigers. Sinds kort wordt er gewerkt aan een ‘Platform Inclusie’ dat graag iedereen bij de kerken wil betrekken, ook de mensen met een beperking. Het is een samenwerking waar Gemeenten en Gehandicapten al lang op hoopt, en het is dan ook geen verrassing dat deze organisatie volledig achter het initiatief staat. Op dit moment zijn er al drie andere partners: het Evangelisch JeugdVerbond (EJV) dat voor enkele uren per week een ‘diversiteitsmedewerker’ heeft aangesteld, TrisHomie, een christelijk woonproject voor (jong)volwassenen met een verstandelijke beperking of psychosociale problemen en ‘Geloof en Gebaren’ dat zich vooral richt op doven en slechthorenden.
Het EJV startte vorig jaar al een gespreksgroep ‘Bijzondere Noden’ om ouders van kinderen die speciale aandacht nodig hebben, samen te brengen. Daarbij ging bijzondere aandacht naar het aanbieden van de juiste ondersteuning op het gebied van vrije tijd, en om deel te kunnen nemen aan het jeugdwerk.

Meer info: Gemeenten & Gehandicapten, Thérèse Swinters Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of het EJV, Eline Hoolsema. Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Afrika is het continent met de meesten christenen

Nieuws over het christendom is in de media vaak niet erg positief. Verhalen over wantoestanden en kerkverlating domineren de verslaggeving. De statistieken bieden ook niet veel reden tot optimisme: in Amerika is er sprake van een voortgaande terugloop van het aantal christenen en West Europa wordt algemeen als ‘post-christelijk’ beschouwd. Zijn de berichten fout of is het christendom effectief op zijn retour? De derde editie van de World Christian Encyclopedie gaat – onder redactie van Gina Zurlo en Todd Johnson – dieper in op de vraag en het antwoord is in feite: het ligt er maar aan waar je kijkt. In de ‘Lausanne Global Analysis’ verscheen een uitgebreid artikel dat uitleg geeft bij de huidige ontwikkelingen. Hieronder een samenvatting.

Een van de dingen die de coronacrisis heeft duidelijk gemaakt, is dat veel mensen eenzaam zijn. Natuurlijk, COVID 19 heeft in de eerste plaats medische gevolgen gehad, maar daarnaast is de pandemie ook op andere vlakken een eye-opener. Gelukkig werden er ook veel manieren oplossingen gevonden voor eenzame mensen, al blijft het probleem nog schrijnend aanwezig. IDEAZ, het blad van de Nederlandse evangelische alliantie – die eigenlijk MissieNederland heet – wijdde er een themanummer aan: Samen (eenzaam) zijn.

Jan Willem Janse, hoofdredacteur van IDEAZ, beseft dat voor veel mensen eenzaamheid het voorbije jaar volop aanwezig was: “Beperkingen op het aantal bezoekers, een avondklok, vrijwel geen fysiek contact. Voor sommigen gaf het eindelijk de rust waarop ze wachtten. Voor anderen een overweldigend van alleen-zijn. Of een combinatie van beide.”

Generatie Z gelooft, maar niet in de kerk.

In hoeverre zijn jongeren nog gelovig? In de kerk kom je ze misschien niet zoveel tegen, maar dat wil nog niet zeggen dat ze niet met geloof bezig zijn. Dat is een belangrijke vaststelling uit het rapport van het Springtide Research Instituut. Generatie Z – dat zijn momenteel de jongeren in de leeftijdscategorie tussen 13 en 25 jaar – worden met de belangrijkste vragen van het leven geconfronteerd, zoals: ‘Wie ben ik?’, ‘Wat zal ik doen met mijn leven?’, ‘Welke beslissingen kan ik nemen die mijn levensloop kunnen bepalen?’ In de zoektocht speelt religie een grotere rol dan men zou denken. Toch vertaalt die belangstelling zich meestal niet in een toewijding aan een instituut als de kerk.

De Amerikaanse onderzoeksinstelling houdt zich specifiek bezig met het bestuderen van jongeren tussen 13 en 25: “Wij zijn sociale wetenschappers met een hart voor jonge mensen. Onze belangrijkste zorg: het openbloeien van alle jonge mensen, ongeacht hun geloof of identiteit. En onze belangrijkste doel: mensen die voor jongeren zorgen helpen dat beter te doen”.

De rol van evangelische christenen in de zorg voor Gods schepping

Kerk en klimaat, het lijkt geen voor de hand liggende combinatie. Gelovigen richten zich vooral op het hemelse, terwijl natuur en klimaat eerder ‘aardse’ zaken zijn. Christenen worden ook verondersteld eerder conservatief te zijn, en behoudsgezinde politici zijn niet zelden klimaatontkenners. Dat is alleszins de perceptie. Op de afgelopen klimaatconferentie, in Glasgow, waren veel voorbeelden van het tegendeel te zien. Tussen de vele lobbyisten waren ook afgevaardigden van religieuze organisaties. Zo toont Tearfund internationaal al geruime tijd aandacht voor de actuele problemen en baseren een aantal toonaangevende wetenschappers hun engagement op een uitgesproken christelijke inspiratie. Dat de tijd dringt, is hen ook niet ontgaan.

Bij Tearfund, een internationale christelijke organisatie die strijdt tegen de armoede in de wereld, is men zich bewust dat de klimaatproblematiek niet alleen problemen oplevert voor de rijkere landen, maar vooral arme regio’s treft. Waar de Westerse wereld nog redelijk het hoofd kan bieden aan de gevolgen van de opwarming van de aarde, beschikt het Zuiden over veel minder middelen. Reden genoeg voor de organisatie om de ontwikkelingen van dichtbij te volgen – en aanwezig te zijn op COP26.

CD&V overweegt wettelijke regeling draagmoederschap

Wat als je een sterke kinderwens hebt, maar geen kinderen kunt krijgen? Het is voor de meesten wellicht geen brandend actueel onderwerp, maar voor wie zelf met de vraag geconfronteerd wordt, is het een heikele kwestie. In een aantal gevallen is een ‘technische oplossing’ – zoals IVF (in vitro fertilisatie) – mogelijk, maar die optie is er niet altijd. Denk daarbij aan homokoppels: een man kan nu eenmaal geen kinderen baren. In dergelijke situaties kan er gekozen worden voor de adoptie van een kind, maar ook draagmoederschap is een mogelijkheid. Wettelijk is er op dit vlak weinig geregeld, maar er worden voorstellen ingediend om een en ander juridisch in orde te maken.

Bij het opstellen van wetteksten over ethische kwesties wordt vooral naar de CD&V gekeken – deze partij beschikt over een zeker ‘vetorecht’ als het over morele zaken gaat. Bij het afsluiten van het regeerakkoord werd namelijk bedongen dat er bij wetten op ethisch vlak altijd een consensus tussen alle regeringspartijen moest zijn. Dat had in de eerste plaats te maken met de regels rond abortus (er was een parlementaire meerderheid om de mogelijkheden daartoe te verruimen, maar voor de CD&V was dat onaanvaardbaar), maar betreft ook andere terreinen.

Nieuw decreet legt voorwaarden en procedures vast

Na een jarenlange stilstand, is de trein van de erkenningen terug vertrokken. Een TGV kan het zeker niet genoemd worden (er is immers eerst nog een , maar toch: er is beweging. In 2017 was die abrupt tot stilstand gekomen toen de Vlaamse regering besliste om voor de plaatselijke geloofsgemeenschappen een erkenningsstop af te kondigen. Inmiddels werkte de bevoegde minister een nieuwe wet uit die de puntjes op die i zet wat betreft de voorwaarden waaraan plaatselijke kerken, maar ook moskeeën of synagoges, aan moeten voldoen om een beroep te kunnen doen op de financiële stromen die de overheid ter beschikking stelt. De grote lijnen van het decreet lagen al een tijd vast, maar over de laatste details werd nog uitgebreid gedebatteerd. De nieuwe regels zijn duidelijker, maar ook strenger – en niet zonder reden.

De vrijheid van meningsuiting mag dan in de Westerse wereld een basisrecht zijn, toch hebben pro-life organisaties met heel wat moeilijkheden te kampen wanneer ze van dat recht gebruik willen maken. Dat ondervonden de deelnemers aan de Mars voor het Leven in Wenen, eind oktober. Verschillende tegenbetogers probeerden de demonstratie te verstoren, en kregen hier en daar de steun van de media.

Zo’n 2500 mensen trokken door de straten van de Oostenrijkse hoofdstad om te demonstreren voor de bescherming van het ongeboren leven en tegen de euthanasiewetten. Onder de deelnemers opvallend veel jongeren en gezinnen met kinderen.

Niet alleen de Britten stellen zich vragen bij het nut van de Europese Unie. Natuurlijk, de meeste landen overwegen geen drastische maatregelen zoals de Brexit, maar regelmatig zijn er kritische geluiden te horen uit verschillende hoeken van de EU. De Europese Evangelische Alliantie stelt de vraag wat er overgebleven is van de droom van de stichters van de Europese Gemeenschap. Gaat het nog altijd om een idee dat in de grond van de zaak christelijk is – en moet dat zelfs wel het geval zijn?

De Europese Unie is een vrijwillige samenwerking van 27 lidstaten op het Europese continent: niemand is verplicht er deel van uit te maken, en wie de Unie wil verlaten, kan dat. De Brexit heeft dat duidelijk gemaakt. Zowel lid worden als opstappen is een langdurige en complexe procedure, maar de mogelijkheid is er.