Benieuwd naar de geschiedenis van de EAV, bekijk dit filmpje.

Tijdens de afgelopen ‘2019 Church Leaders Conference’ in de Amerikaanse staat Georgia kreeg Ravi Zacharias (van het naar hem genoemde instituut) tijdens een vragensessie de vraag voorgeschoteld of Amerikaanse christenen – voor wie geloven heel comfortabel is – op dezelfde manier hun geloof kunnen ervaren als geloofsgenoten in landen waar vervolging de norm is.

Zacharias benadrukte in de eerste plaats zijn dankbaarheid voor de generositeit van de Amerikaanse christenen die hebben bijgedragen aan de verspreiding van het evangelie in de hele wereld. Zelf kwam hij in India tot bekering dankzij de arbeid van Amerikaanse christenen. “De christenen in de Verenigde Staten staan ook bekend om hun vrijgevigheid en ook dat is een belangrijk aspect van het geloof”. Soms wordt er misbruik gemaakt van die ingesteldheid op te geven, en af en toe denken christenen ook niet na over wie ze eigenlijk ondersteunen.

Wat de kerkgeschiedenis ons leert voor zending en migrantenkerken

Het verhaal hoe de vroege christelijke kerk zich uitbreidde vanuit Klein Azië (in het huidige Turkije) en vandaar naar Europa, is voldoende bekend. Hoe de kerk groeide aan de andere kant van de Middellandse Zee, door het Noorden van Afrika dus, is voor velen niet geweten. Toch mogen we niet vergeten dat de grootste twee steden van het Romeinse Rijk – na de hoofdstad Rome – Alexendrië in Egypte en Carthago in wat nu Tunesië heet, waren. Deze steden werden centra van het christelijk geloof. Grote christelijke denkers als Tertullianus, Cyprianus en Augustinus kwamen uit Noord-Afrika en brachten een deel van hun leven in Carthago door. In die optiek is het ook vreemd dat de sterke christelijke aanwezigheid daar in de zevende eeuw onder de voet werd gelopen door de islam. Veel geleerden hebben gezocht naar het antwoord op die vraag. In de Lausanne Global Analysis zoeken Mons Gunnar Selsto en Frank-Ole Thorensen naar verklaringen.

WEA roept op tot actieve milieuzorg

“We moeten de uitstoot van koolstof beperken om Gods schepping te beschermen. Ethisch handelen en doen wat recht is in Gods ogen is enorm belangrijk. Wat betreft onze levensstijl moeten we keuzes maken die evenredig zijn met de Bijbelse waarden”, zegt Chris Elisara, directeur van de Creation Care Taskforce van de World Evangelical Alliance aan het evangelische nieuwsagentschap Protestante Digital. Hij legt uit waarom …

De wereldwijde beweging die het milieu wil beschermen is er in geslaagd om voor een deel de erkenning te krijgen waar ze al decennialang om vraagt. De studentenbeweging tegen de klimaatverandering, waarvan de 16-jarige Zweedse activiste Greta Thunberg het bekendste gezicht is, heeft zich over een groot deel van de wereld verspreid. De Groenen hebben 17 extra verkozenen in het Europees Parlement sinds de verkiezingen van 26 mei 2019. Daarnaast klinken er verschillende stemmen die steeds sterker proberen om mensen steeds meer bewust te maken van de milieuproblematiek.

In de hectische wereld van vandaag zoeken veel mensen naar een doeltreffende manier om te ontspannen. Vanaf het moment dat The Beatles in de jaren ‘60 een beroep op een goeroe deden, is de belangstelling voor allerlei Oosterse relaxatiemethoden steil omhoog gegaan. Transcendente Meditatie werd een hit, maar ook veel andere ontspanningstechnieken deden hun intrede. Zo raakte yoga ingeburgerd en het laatste decennium wordt er ook vaak gesproken over trainingsprogramma’s zoals mindfulness, waarbij meditatie een belangrijke rol speelt. Binnen evangelische kringen wordt er doorgaans argwanend naar dit soort benaderingen gekeken vanwege de link met Oosterse religies en occulte toestanden. In seculiere kringen is de weerstand vrijwel nihil en worden voortdurend de voordelen benadrukt. Toch vinden we ook hier kritiek. VRT-journalist Peter Brems deed heel wat onderzoek en vond ook de nodige bedenkingen rond meditatie van seculiere zijde. Een greep uit de vaststellingen die hij deed.

Het is steeds opnieuw een omvangrijk en ‘gewichtig’ werk: het jaarverslag van de Evangelische Theologische Faculteit (ETF). Eigenlijk mag je ook niets anders verwachten van een degelijke academische instelling die van overheidswege erkend is. Alleszins biedt het boekwerk een duidelijke blik achter de schermen van de faculteit en leert het veel over de verwezenlijkingen en ontwikkelingen van het afgelopen jaar. Enkele impressies uit de inhoud:

Het aantal studenten is het voorbije jaar gestegen. Aan het begin van het academiejaar 2018-2019 waren er 215 ingeschreven: 98 in het bachelorprogramma, 79 in de mastersafdeling, 5 studenten in de lerarenopleiding (waarvan 2 hoofdinschrijvingen) en 36 in het doctoraatsprogramma. De studie is populairder bij mannen dan bij vrouwen: over het geheel genomen is een op vier studenten een vrouw – als we alleen naar de ‘bachelor’ kijken, is dat een op drie. Van de 36 doctoraatsstudenten is slechts 5 een vrouw.

Hoewel niets er op wijst dat evangelische christenen massaal (terug) naar de Rooms-Katholieke kerk zouden gaan, zien we binnen de kerken wel een toenemende belangstelling voor de Kerk van Rome. Vooral jongeren lijken zich ertoe aangetrokken te voelen. Leonardo De Chirico, voorganger van een evangelische kerk in Rome, besteedde in Evangelical Focus aandacht aan dit verschijnsel, waarvan hij vindt dat het meer onderzoek verdient. Hij stelt zich de vraag waarom evangelische jongeren gefascineerd geraken door het katholicisme.

Evangelische kerken hebben een vreemde relatie met de geschiedenis. Enerzijds verzetten ze zich tegen tradities en hebben ze weinig op met historische continuïteit. Ze hebben maar weinig interesse voor de kerken waaruit ze oorspronkelijk voortkomen. Anderzijds zien we tegenwoordig een romantische belangstelling voor traditie, waardoor sommige overtuigingen en praktijken zonder enige kritiek omhelsd worden. Wat er momenteel op het spel staat is de historische aard van het evangelikalisme als zodanig. In zijn nieuwe boek ‘In Search of Ancient Roots: The Christian Past and the Evangelical Identity Crisis’ (Op zoek naar de oude wortels: het christelijk verleden en de evangelische identiteitscrisis) worstelt auteur Kenneth Stewart met de huidige discussie over wat de evangelische kerken te maken hebben met de geschiedenis.

Ex-lesbienne getuigt op Freedom March

De Freedom March is een evenement in de Verenigde Staten waarbij ex-homo’s en lesbiennes vertellen over de verandering die ze in hun leven meegemaakt hebben. Verantwoordelijke voor de marsen die op verschillende plaatsen in de VS plaatsvinden is Jeffrey McCall. Zijn motivatie voor dit initiatief legt hij als volgt uit: “Iedereen houdt marsen, dus waarom wij niet? Wij komen uit een LHBT-levensstijl en we willen ons verhaal delen met anderen”.

Een van de personen die op een recente mars in Washington haar verhaal vertelde, was Janet Boynes. Ze getuigde van de kracht van Goid waardoor levens veranderen en hoe Hij haar herstelde. “Er was een tijd dat ik ‘s morgens wakker werd en mijzelf afvroeg: wie ben ik, wat is mijn identiteit, waar hoor ik bij en waarom ben ik hier?. Eigenlijk de vragen die veel mensen zich stellen. We willen allemaal bij een bepaalde groep of kerk horen en dan plakken we labels op onszelf. Of die positief of negatief zijn, bepaalt hoe we ons gaan gedragen en af en toe moeten we ons verantwoorden ten opzichte van anderen”. 

Pro-choice beweging viseert groepen als Focus on the Family

In de discussie rond de vraag of er situaties zijn waarin een abortus aanvaardbaar zou zijn, wordt nogal eens gezegd: ja, als het leven van de moeder in gevaar is. Het gaat dan om de keuze tussen het leven van de moeder of dat van het kind. Maar voorstanders van abortus gaan verder en beweren dat de houding van pro-life groepen er juist toe leidt dat er veel vrouwen sterven, zij het in een andere situatie. Een recent rapport stelt expliciet: Vrouwen sterven in Afrika en Azië als het gevolg van het beleid dat hulp stopzet aan organisaties die pro-abortus zijn.

De onderzoekers winden er geen doekjes om; in hun ogen  zorgt het beleid van de Amerikaanse regering voor heel wat slachtoffers. President Trump, die een strikt pro-life beleid voorstaat, beperkt wereldwijd de financiële ondersteuning aan organisaties die actief zijn op het vlak van gezondheidszorg als ze zich niet expliciet uitspreken tegen abortus als vorm van gezinsplanning. Die beperkingen zorgen er ook voor dat er minder geld beschikbaar komt voor programma’s die seksuele voorlichting bieden. Ook het feit dat de vrijgekomen fondsen naar groeperingen gaan die tegen de LHBT-gemeenschap zijn en organisaties die onthouding promoten als contraceptie (specifiek wordt Focus on the Family genoemd) is een doorn in het oog van de opstellers van het rapport.

Een land waar Kerk en Staat gescheiden zijn, behoort zich neutraal op te stellen. Dat is de logica die in ons land steeds meer wordt gevolgd. Veel stadsbesturen verbieden het dragen van religieuze of levensbeschouwelijke symbolen niet toe voor personeelsleden die in contact komen met het publiek. De vraag is dan wat dan wel of niet zo’n symbool is. Een kruisje is een duidelijke verwijzing naar het christendom, maar is bijvoorbeeld een hoofddoek een kledingstuk dat onlosmakelijk aan de islam verbonden is? Het stadsbestuur van Antwerpen, dat veel belang hecht aan diversiteit en neutraliteit, besliste onlangs dat een regenboogspeldje ook een ideologie vertegenwoordigt en dus niet achter het loket thuishoort. Het al dan niet dragen van de pin, waarmee iemand doorgaans verwijst naar de LHBT-gemeenschap (Lesbisch, Homoseksueel, Biseksueel, Transgender), werd onmiddellijk een aanleiding tot een felle discussie, onder andere op VrtNws.be.

Paus Franciscus vaardigt richtlijnen uit in geval van seksueel misbruik

Dat de Rooms-Katholieke Kerk de laatste jaren steeds opnieuw geconfronteerd wordt met schandalen rond seksueel misbruik, is al lang geen nieuws meer. Vaak lang bewaarde geheimen duiken op en werpen voor de man in de straat een smet op alles wat christelijk is. Een halve eeuw (en ook korter) geleden hadden sommige geestelijken geen moeite met het bedrijven van zaken die duidelijk door de Bijbel verboden waren. Dikwijls bleven gebeurtenissen onbekend, of werden ze in de doofpot gestopt. De katholieke kerk worstelt al lang met de vraag hoe om te gaan met het duistere verleden – en hoe er voor te zorgen dat er geen nieuwe feiten komen. Begin mei schreef paus Franciscus een apostolische brief waarin hij richtlijnen geeft voor de aanpak van de problematiek. Misschien deels ook een voorbeeld van hoe andere kerken hier mee om zouden kunnen gaan.

Thérèse Swinters – in België vooral gekend van ‘Gemeenten en Gehandicapten, maar op Europees vlak al jaren actief in het European Disability Network (EDN)– heeft van het Hope for Europe Netwerk  de Hope Award gekregen. Deze onderscheiding wordt jaarlijks door de uitgereikt aan een persoon of een groep die de Bijbelse boodschap van hoop belichaamt en zich onderscheidt op het vlak van partnerschap, netwerking, transformatie en integriteit. De EEA gaf de Hope Award aan Thérèse Swinters vanwege ‘haar volhardende bouwen aan het Disability Network en ook haar vriendelijke omgang met niet-gehandicapten in het hele proces’.

Het Hope for Europe netwerk (HfE) maakt deel uit van de Europese Evangelische Alliantie. Met de Hope Award wil de organisatie  mensen belonen die over de nationale grenzen heen een inspiratie zijn bij het verspreiden van de hoop. Zo werd de prijs in het verleden uitgereikt aan o.a. de Griekse Evangelische Alliantie vanwege de  rol die de evangelische christenen van het land spelen bij de hulp aan vluchtelingen en aan Dr. Krish Kandiah van de christelijke liefdadigheidsinstelling Home for Good.