Benieuwd naar de geschiedenis van de EAV, bekijk dit filmpje.

In een aantal landen waar euthanasie wettelijk niet is toegelaten, bestaat wel het systeem van ‘geassisteerde zelfdoding’. Daarbij dient een arts geen dodelijke middelen toe aan een patiënt die zijn of haar leven vroegtijdig wil beëindigen, maar is er wel een zekere medische begeleiding bij het sterven– men zou dit een ‘propere zelfdoding’ kunnen noemen. Toen de regering van de Australische staat Victoria vorig een regeling doorvoerde die dit mogelijk maakte, werd voorop gesteld dat slechts enkele tientallen mensen hiervan gebruik zouden maken. Echter, in het eerste jaar dat de wet van kracht is, maakten al 124 mensen daarvan gebruik – beduidend meer dan verwacht.

Volgens een rapport van het Ministerie van Volksgezondheid is het aantal ‘in aanmerking komende gevallen’ voor geassisteerde zelfdoding in de eerste zes maanden met 50 procent gestegen.

Is Amerika nog een christelijk land?

In de Verenigde Staten beschouwt 61 procent van de ‘millennials’ (de generatie die geboren is tussen ruwweg 1980 en 2000) zich christen. Toch blijkt uit een onderzoek van het Cultural Research Center van de Arizona Christian University dat slechts 2 procent een Bijbels wereldbeeld hebben. De American Worldview Inventory 2020 ontdekte dat, terwijl 6 procent van de Amerikaanse volwassenen er een Bijbels wereldbeeld op nahouden, de millennials onder gemiddeld scoren.

Braziliaanse beweging helpt jongeren naar het zendingsveld

November 2012, Sao Paulo, Brazilië: in een lokaaltje van een Bijbelschool komt een kleine groep van voornamelijk jonge mensen samen. Op de agenda van hun bijeenkomst staat een gezamenlijke droom. “Ons verlangen was om te zien dat vele christenjongeren hun roeping serieus zouden nemen, maar we wisten niet waar we moesten beginnen”, herinnert een van de deelnemers van toen zich. “Sommigen hadden de hele nacht per bus gereisd om deze ontmoeting bij te wonen. Iedereen was heel erg gemotiveerd.” Uit deze bijeenkomst ontstond de ‘roepingenbeweging’ Movimento Vocare.

Wat oorspronkelijk een evenement was rond ‘roeping’, werd een initiatief dat zou draaien rond een hernieuwd engagement van jongeren in de Braziliaanse zendingsbeweging. Bij Vocare is een nieuwe generatie van christelijke leiders betrokken – op het vlak van zending, kerken en jeugd – vanuit alle Braziliaanse staten.

In een arrest van 24 september 2020 heeft het Grondwettelijk Hof van België geoordeeld dat de huidige wet betreffende de vrijwillige beëindiging van een zwangerschap, zoals herzien in oktober 2018, in overeenstemming is het de Grondwet en de fundamentele rechten. Daarmee worden de 7 klachten die waren ingediend, verworpen. In april 2019 had de vereniging ‘Burgers voor het leven / Citoyens pour la vie’ beroep gedaan op het Hof om de grondwettelijkheid van de nieuwe wet te betwisten. In de recente uitspraak heeft het Hof duidelijk gemaakt dat er wat betreft de grondwet geen probleem is met de aanpassingen die twee jaar geleden werden gemaakt.

De wetswijzigingen van 2018, die aangebracht werden door de regering ‘Michel’, hadden onder andere te maken met het doorverwijzen naar een andere arts in geval van gewetensbezwaren en de bestraffing van pogingen om vrouwen de toegang tot een abortuscentrum te beletten.

Strijd tegen Corona primeert – Ethische kwesties in de koelkast

Na bijna 500 dagen is de Belgische politieke wereld er in geslaagd terug een volwaardige regering op de been te brengen. De formatieperiode brak geen record, maar is desalniettemin enorm lang geweest. In 84 bladzijden hebben de formateurs een programma uitgeschreven waarmee de nieuwe regering aan de slag kan. De nieuwe regering is samengesteld uit sterk uiteenlopende politieke stromingen, en dat weerspiegelt zich uiteraard in de regeringsverklaring. Een dergelijk document is altijd een verzameling van goede voornemens en de komende jaren zullen duidelijk maken welke kant het uit gaat met ons land.

Dat het regeerakkoord veel aandacht besteedt aan de Corona-crisis, zal niemand verbazen. De zwaarste crisis die ons land sinds lang getroffen heeft – en nog altijd voluit treft – laat diepe sporen na.

Begin september werden in totaal 27 gevangen christenen (19 mannen en 8 vrouwen) vrijgelaten uit de Mai Serwa gevangenis in de buurt van de Eritrese hoofdstad Asmara. Enkele maanden eerder waren ook al 22 gevangen Methodisten in vrijheid gesteld. Volgens schattingen verblijven momenteel zo’n 500 christenen in gevangenschap, de meeste van hen in erbarmelijke omstandigheden.

In augustus kondigde Ertirea aan dat ze enkele Pinksterchristenen zou vrijlaten om een verdere verspreiding van het Cornavirus in de overbevolkte gevangenis tegen te haan. Volgens de Eritrese media moeten de 500 gevangenen in Mai Serwa het stellen met slechts 20 toiletten.

Biodiversiteitscrisis: WEA vraagt actie

Na de topontmoeting rond biodiersiteit van de Verenigde Naties, eind vorige maand, hebben de Wereld Evangelische Alliantie (WEA), A Rocha International, het Lausanne Creation Care Network, Tearfund UK en andere evangelische organisaties een ‘evangelische oproep tot actie rond de biodiversiteitscrisis’ gelanceerd. Daarin worden christenen, kerken en organisaties opgeroepen om alles in het werk te stellen om deze crisis tegen te gaan. Veel planten- en dierensoorten verdwijnen immers in een zeer snel tempo, als gevolg van menselijke activiteit.

“We voelen pijn en verdriet over de achteruitgang – en zelfs het verdwijnen – van sommige opmerkelijke soorten”, zegt dr. Simon Stuart, uitvoerend directeur van A Rocha International en winnaar van de Blue Planet Prize. “Die pijn weerspiegelt de pijn die God voelt vanuit Zijn diepe liefde voor de wereld en alles wat Hij gemaakt heeft.”

Discussie over coronamaatregelen woedt volop in Nederland

De stijgende ‘Coronacijfers’ hebben ook hun gevolgen voor de kerken. In België werden eerst de kerken gesloten, daarna onder strikte voorwaarden weer geopend, en sindsdien zijn er regelmatig aanpassingen. Protocollen worden gewijzigd, in de hoop dat de erediensten niet bijdragen tot een verspreiding van het virus. Verschillende landen voeren verschillende regels in. Ook de manier waarop varieert van land tot land. In België worden regels opgelegd, zij het wel in overleg met de vertegenwoordigende instanties van de verschillende godsdiensten. In Nederland worden dan weer adviezen gegeven, waarvan de overheid hoopt dat ze gevolgd worden. Vaak gebeurt dat ook, maar enkele kerkgenootschappen zijn niet bereid het voorgestelde aantal van 30 bezoekers per dienst te respecteren. Het is voer voor veel discussie bij onze Noorderburen.

Zowel in Nederland als in België is er vrijheid van eredienst. In Nederland heeft dat tot gevolg dat de overheid geen dwingende maatregelen aan de kerken oplegt, maar wel heel wat voorstellen doet. In België vindt de overheid de bestrijding van het virus belangrijker dan het recht op samenkomen, zodat dit laatste ofwel opgeschort ofwel beperkt wordt. In Nederland zien we dat veel kerken de adviezen van de overheid in veel gevallen wel gevolgd worden. De Rooms-Katholieke kerken in Nederland vragen van hun parochies dat ze niet meer dan 30 gelovigen per misviering toelaten – medewerkers niet meegerekend. Het dragen van een mondkapje wordt aanbevolen en zingen verboden. Ook de  Protestantse Kerk in Nederland probeert zich zo strikt mogelijk aan de suggesties te houden. Iedere aangesloten kerk wordt verondersteld een gebruiksplan te hebben en voor iedere samenkomst moet er een coördinator aangesteld worden. Om te voorkomen dat er teveel bezoekers in de kerk zijn, werden een aantal regels opgesteld. Zo wordt er in veel gevallen een aanmelding gevraagd, en worden mensen vervolgens ‘uitgenodigd’ om naar de kerk te komen. Zijn er teveel aanvragen, dan kan er bijvoorbeeld geloot worden wie wel en wie niet kan komen.

Urk en Staphorst
Echter, niet alle Protestantse kerkgenootschappen houden zich aan de aanbevelingen van de overheid. Vooral wat we de ‘strengere kerken’ noemen, hebben hun eigen interpretatie. Het duurde niet lang voordat daar aandacht werd besteed in de media. Beelden van kerken waar 600 luidzingende gelovigen samen kwamen, gaven aanleiding tot veel commentaar. Toch hebben de kerken een duidelijke uitleg waarom ze grote groepen toelaten. De kerk uit het Nederlandse Staphorst moet zelfs met 600 bezoekers drie diensten houden om iedereen in de gelegenheid te stellen op zondag naar de kerk te komen. De Nederlandse ‘Bible-Belt’ kent verschillende ‘megakerken’. Ook zijn er steden en dorpen met een relatief hoge concentratie aan kerken. Urk, ooit een eiland, maar nu ingepolderd en dus met het vasteland verbonden, heeft zo’n 24.000 inwoners en 20 verschillende kerken. In de grootste kerken wordt het aantal bezoekers beperkt tot 250, veel minder dan de 1000 die er normaal zijn, maar veel meer dan de 30 die door de regering worden aanbevolen. De argumentatie is duidelijk: “Er is tot nu toe geen bewijs dat kerkdiensten mee verantwoordelijk zijn voor de grote verspreiding van het virus. Ook toen we deze zomer nog meer vrijheid kregen, is het niet in de christelijke dorpen dat de besmettingsgraad toegenomen is.” Maar de diepste motivatie om iedereen die wil toegang te verlenen tot de kerk, zit in het geloof zelf: “Kerkdiensten zijn altijd belangrijk voor ons. Maar tegelijkertijd is het ook de plaats waar mensen mogen horen van de verlossing die er is in de Heere Jezus Christus, dat mensen genezen mogen worden van de grootste kwaal: de kwaal van de zonde. Door het reinigende bloed van de Heer Jezus. Dat is zeker in een crisistijd om te horen. Dat is een boodschap van hoop in deze moeilijke tijd,” aldus de dominee van de Eben Haezerkerk op Urk. Ook de kerkleden zien het zo: “Er zijn gevaarlijker dingen dan corona, zoals het verkeer. We moeten het hebben over het leven na de dood, dat is belangrijker dan het heden. We gaan allemaal een keer dood.”

De tweede mijl ...
Het is niet zo dat de kerken uit de Bijbelgordel alle regels negeren. Mensen komen op uitnodiging en hebben vaste plaatsen, er is een gezondheidscheck aan de deur en het aantal zangmomenten wordt drastisch ingekort. Maar uiteraard, het hoge aantal aanwezigen trekt de aandacht – en kan vaak niet op veel begrip rekenen. Jan Wolsheimer, directeur van Missie Nederland, reageerde als volgt op de voorvallen: “Hoewel de bewuste gemeenschap in Staphorst strikgenomen voldeed aan de maatregeen (met uitzondering van het advies om niet te zingen) is de ontstane beeldvorming in een tijd waarin het kabinet probeert om zo goed mogelijk door deze crisis te laveren onwenselijk. Het hart van een advies is nou eenmaal iets anders dan de letter van een advies. Hoewel de minister beseft dat het leeuwendeel zich keurig aan de regels heeft gehouden, is deze situatie inmiddels zo groot geworden dat het advies moet worden aangepast.”
Wolsheimer stelt in deze materie de woorden van Jezus voorop, die opriep om ‘de tweede mijl te gaan’: “De weg van Jezus is de weg van nederigheid en gehoorzaamheid. Hoewel de kerk grondrechtelijk alle recht om op dezelfde voet verder te gaan, is het niet goed voor het christelijk getuigenis om vast te houden aan onze rechten, met het gevaar dat die rechten door een tijdelijke noodwet tijdelijk buitenspel worden gezet. Is het niet wijzer om een herenakkoord te sluiten waarin vertrouwen, solidariteit en naastenliefde centraal staan?”Toch verstaat de directeur van MissieNederland het probleem wel: “Ik begrijp dat deze nieuwe voorschriften voor vrijwel alle kerken grote impact hebben. Als je al zo hard gewerkt hebt om alles op orde te krijgen, is dit een nieuwe teleurstelling. Misschien ben je wel vermoeid van het steeds weer aanpassen. Daarom bid ik voor jou, voor ons, dat we God blijven hopen die ons vernieuwde kracht geeft.” Ongetwijfeld een mooie gedachte, maar het laatste woord over de verhouding tussen de kerk en de overheid is daarmee wellicht nog niet gezegd.

(bronnen: Algemeen Dagblad, Stentor, vrtnws.be, MissieNederland)

Op 3 oktober werd in Bulgarije een Nationale Dag van Gebed georganiseerd. Honderden evangelische christenen deden hier via een online streaming aan deel. Voorgangers en aanbiddingsleiders kwam fysiek samen om te bidden voor de uitbreiding van Gods Koninkrijk. Vrijwel de volledige namiddag werd zo gevuld door kerkleiders die elkaar aan de microfoon afwisselden.

Het initiatief kreeg de naam ‘Gezamelijke beweging voor Gebed en Broederlijke Liefde’ en ontstond in 2017 nadat 80 voorgangers van verschillende denominaties bij elkaar kwamen. Ze besloten om jaarlijkse gebedsevenementen te organiseren in 6 regio’s van Bulgarije.

De burgemeester en het stadsbestuur van Kalush (Oekraïne) heeft vzw ISKRA uitgeroepen tot ‘Vereniging van het jaar’. ISKRA heeft al jaren een goede relatie met de regio en heeft in die tijd een reeks projecten ten behoeve van de plaatselijke bevolking opgestart. De intiatiefnemers zijn niet alleen blij met de trofee en de bloemen, maar vooral ook blij met de erkenning van al het werk. De hoop is dat die verdr mag bijdragen tot het verspreiden van Gods liefde voor de inwoners van deze stad.

Vanuit hun basis in Genk organiseren Irene, Mario en Johan regelmatig reizen naar het verre Oekraïne. De huidige Corona-maatregelen maken het uiteraard niet eenvoudiger, maar toch is er dankbaarheid dat de projecten door kunnen gaan:

Onderscheid wordt als discriminatie ervaren

De Nederlandse regering heeft besloten dat de letter M of V, die het geslacht aanduidt, binnen vijf jaar van de identiteitskaarten zal verdwijnen. Het is een tegemoetkoming aan de mensen die zich niet ondubbelzinnig man of vrouw voelen, en dus niet tussen de twee kunnen kiezen.

Minister Ingrid van Engelshoven beschouwt het weghalen van de vermelding van het geslacht op de identiteitskaart als een onderdeel van de aanpak van onnodige sekseregistratie – een belangrijk werkpunt voor haar partij. Die werkwijze zrogde er inmiddels voor dat iemand die bij de overheid solliciteert niet meer moet invullen of hij/zij man of vrouw is.